Devam Etmeliyiz

-
"Bazen rüzgarın saçımı dağıtmasına, yağmurun yüzümü ıslatmasına, birilerinin kalbimi kırmasına izin veririm. Sonra;saçımı toplar, şemsiyemi açar, kalbimi kapatırım. Hepsi bu kadar. " Böyle diyor Can Yücel bir şiirinde. 
Gerçekten de bazen izin vermeliyiz kalbimizin kırılmasına, birilerinin hayatımızdan çıkmasına, bazen de acı gerçeklerin rüzgar gibi suratımıza çarpmasına. Yüzleşmeliyiz kırgınlıklarımızla, yalnızlıklarımızla, görmek istemediğimiz gerçeklerle. Ve sonra kırgınlıklarımızı toparlayıp, yalnızlığımızın keyfini çıkarıp, gerçekleri kabullenip kaldığımız yerden devam etmeliyiz. Ama devam ederken daha büyük, daha güçlü, daha deneyimli olduğumuzun farkındalığının verdiği cesurlukla devam etmeliyiz. 



















Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Müzik Değişirse Dans da Değiişir

-
Yaşamımız boyunca evde; evlat, abla, abi, kardeş, okulda; öğrenci, dışarda; bir dost, işçi, kadın ya da erkek ve daha sayamadığım onlarca rolümüz vardır. Seçtiğimiz ya da zorunda olduğumuz... Peki ya rollerimiz değişirse... İnsan; doğar, büyür, gelişir ve ölür. Rollerimiz de bizimle birlikte doğar, gelişir, yok olur veya evrilir. Ve hayat bazen daha biz büyümeden, gelişmeden rollerimizi değiştirmek, büyütmek zorunda bırakır.  Mesela anne babamız yaşlandıkça roller değişir ve biz onların bakımına muhtaçken onlar bizim yardımımıza bakımımıza muhtaç hale gelirler. Bu da bizi duygusal olarak üzer, yorar. Ama yine de üstümüze düşeni yaparız. Veya çok sevdiğimiz bir mesleği yapabilmek için çalışır çabalarız ve o mesleği ediniriz. Bu mesleği edinmek için bir çoğu şeyden geri kalırız. Arkadaşlık rolümüzden,gençlik rolümüzden.. Ama bu bizi hayatımız boyunca mutlu eder.  Yani kısaca "Müzik değişince dansta değişir." Sonuçta hayatımız boyunca tek bir müzikte dans edemeyiz. 
Devamı

ÇOCUK

-
  Bir çocuğun çok uslu, her denileni yapması, kendi halinde kimseyi yormayan bir tavır takınması normal değildir, doğru değildir. Hele de bu çocuğun bu hareketinden dolayı sürekli övülüp taktir edilmesi ve diğer normal çocuklara bunun öğütlenip örnek gösterilmesi ona yapabileceğiniz en büyük kötülüktür. Çünkü çocuk zamanla bunun doğru olduğuna inanır takdir edilmek hoşuna gider ve ömrünü diğerleri tarafından takdir edilebilmek için harcar. Diğer taraftan biraz farkındalıkla kendine geliştiren bu çocuk kendinin bu şekilde yetişmesine sebep olanların doğrularında ayrılan bir görüş savunduğunda -başka bir değişle kendini oluşturmaya başladığında- aklının karıştığını başkalarına özendiği ya da manipüle edildiğini öne sürerler. Şimdiye kadar aldığı kararlara, yaptığı hiçbir şeye karışılmamasıyla kendini özgür zanneden çocuk kendini doğrularını oluşturup savunmaya başlayınca düştüğü konum tam olarak bu olur işte.            Artık geç kaldığı kendini oluşturma savaşında hem yalnız hem de suçl
Devamı

Vazgeçmek

-
Hayat birçoğumuzu bir şeylerden, birilerinden, bir yerden vazgeçmek zorunda bırakır. Bize sormadan bize aldırmadan zorlar. Bazen kabullenir ve vazgeçeriz. Bazen de direniriz. O birini kaybetmeyi, o yerden gitmeyi göze alamayız. Belkide beceremeyiz... Ve önünde sonunda ya vazgeçeriz ya vazgeçiliriz. Tabi istisnalar hariç.  Kimimize iyi gelir bu vazgeçişler kimimizeyse bir çeşit ölüm. Peki ya vazgeçtiklerimiz... Aslında vazgeçmeyi en çok zorlaştıran onlar ya zaten. Ya da bizim onlara verdiğimiz değer yüzünden bu kadar vazgeçilmez oluyorlar. Peki o zaman şöyle diyebilirmiyiz"Kimse vazgeçilmez değildir, vazgeçilmez olan bizim vermeye alıştığımız değerdir"? Vazgeçtikten sonra da bir boşluğa düşeriz. Belki hemen belkide biraz sonra ama önünde sonunda ayağa kalkıp devam ederiz. Ve hayatın mutlaka bir bildiği vardır inancına sarılırız. 
Devamı